استفاده از هوش مصنوعی در حوزه نظامی از اوایل این دهه میلادی در بین ملل‌ها به‌صورت رقابت درآمده و باعث پیشرفت و توسعه نسل جدید تسلیحات و تجهیزات نظامی، از جمله بمب‌های هوشمند با هدایت لیزر و یا پهپادها و هواپیماهای رادار گریز شده است. برخی دولت‌ها و گروه‌های در حال تدارک استفاده از هوش مصنوعی برای بی‌ثبات کردن دنیا و اجرای حملات سایبری متعدد به نفع خود سود ببرند، این عناصر از فناوری نوظهور به جنایتکاران سایبری امکان می‌دهد تا میزان خرابکاری‌های خود را در سراسر جهان به میزان چشمگیری افزایش دهند زیرا هوش مصنوعی همه چیز را تغییر می‌دهد و باعث خواهد شد شرایط دنیا در سال های آینده به‌طور جدی تغییر کند. فناوری هایی همچون هوش مصنوعی می تواند سوخت اصلی مورد نیاز مجرمان سایبری برای فعالیت در جهان باشد، انسان ها در آینده باید با ترس و نگرانی دائم ناشی از سوءاستفاده از هوش مصنوعی زندگی کنند و دولت‌ها، افراد و سازمان‌ها باید برای حل این مشکل تلاش کنند. در این مقاله به کاربردهای هوش مصنوعی در حوزه نظامی که منجر به حملات با شکل متفاوتی در گروه های تروریستی تکفیری خواهد شد، پرداخته‌ایم.

رقابت ایران و عربستان سعودی به دوره قبل از انقلاب اسلامی باز می‌گردد، ولی با تغییر نظام سیاسی در ایران بعد از انقلاب با محوریت شیعه، این رقابت اشکال تازه‌ای به خود گرفت، زیرا این دو کشور قدرت‌های مؤثر در جهان اسلام هستند و هریک داعیه نیل به قدرت منطقه‌ای و رهبری سایر کشورها را دارند. بنابراین، رقابت ایران و عربستان به دلیل اهمیت این دو کشور در منطقه و جهان اسلام و تأثیری که بر روی سایر بازیگران در منطقه خاورمیانه دارند، اهمیت زیادی دارد. در حال حاضر دو کشور در تلاشند کشورهایی مانند عراق را با سیاست‌های منطقه‌ای خود همراه سازند. هدف مقاله حاضر بررسی رقابت ایران و عربستان در عراق بر مبنای نظریه بازی‌ها است. در این راستا این سؤال مطرح می‌شود که رقابت ایران و عربستان در عراق بر اساس نظریه بازی‌ها چگونه تحلیل می‌شود. با توجه به اینکه که هر دو کشور مؤلفه‌های تأثیرگذار زیادی در عراق دارند که می‌تواند بسته به نوع بازی، صحنه تقابل یا همکاری را رقم بزند، مقاله حاضر در نظر دارد با روش تبیینی- تحلیلی صحنه‌های تقابل و همکاری احتمالی دو کشور در عراق را به تصویر بکشد.

این پژوهش، با روش تحقیقی توصیفی تحلیلی، به دنبال واکاوی این مسئله است که علل افول اقتدار برخی از دولت ها در عرصه سیاست بین المللی چیست؟ پرسش دیگری که مطرح می شود، این است که آیا با توجه به شرایط کنونی دولت سوریه، می توان افول اقتدار دولت سوریه را تحلیل و این دولت را زمره دولت های فرومانده قرار داد؟ پاسخی که مطرح شده، این است که، تضعیف اقتدار دولت ها در نظام بین المللی، در نتیجه فشار دو نیروی محرکه قوی و موازی ملی و بین المللی بوده است: تضعیف نقش و کارکرد های داخلی دولت ها و در پی آن وقوع تغییرات و تحولات خشونت بار داخلی، از یک سو؛ و از سویی دیگر، فشار قدرت های بزرگ منطقه ای و فرامنطقه ای بین المللی، عنصر اصلی دولت یعنی حاکمیت آن به چالش کشیده و افول اقتدرا آن را در عرصه سیاست جهانی رقم زده است. شیوه گردآوری داده ها و اطلاعات در این پژوهش مبتنی بر روش کتابخانه ای است.

ازجنگ جهانی اول تا پایان جنگ سرد رویکرد نظامی و تهدیدات سخت افزاری در سیاست خارجی امریکا کاربرد داشت. پس از جنگ سرد تا دوره بوش مفهوم قدرت نرم در گفتمان امنیتی ایالات متحده قرار داشت. اما در دهه اخیر شاهد رویکرد خاصی از قدرت تحت عنوان قدرت هوشمند در سیاست خارجی امریکا هستیم که از دوران اوبامادرسال 2008 به صورت آشکار درمحافل سیاسی و امنیتی امریکا مطرح بوده که راهبرد امریکا در پرتو آن مشخص می شود. با این وجوددراین پژوهش در صددبررسی تاثیر قدرت هوشمند امریکا در دوره ترامپ علیه ایران هستیم، از طرفی باید دید ایران چه تمهیداتی در مقابل اقدامات امریکا نظر گرفته است؟که با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و چارچوب ابعاد قدرت باید گفت ترامپ به دنبال مهار ایران با استفاده از قدرت هوشمند بوده که از ابتدا دوره ریاست جمهوری در گفتمان امنیتی ترامپ به صورت مشخص قابل مشاهده است. از طریق ائتلاف سازی، یارگیری، تحریم، کمکهای اقتصادی، اینترنت، مقابله با تهدیدات امریکادر منطقه ایران هراسی، و... . می باشد در مقابل ایران درزمینه قدرت سخت ونرم از طریق تقویت زیرساختهای نظامی، گسترش حوزه نفوذ، جنگهای نامتقارن، بازدارندگی موشکی، هلال شیعی وگسترش توانایی در حوزه فضای مجازی و رسانه تمهیدات مقابله باتهدیدات امریکا راحال برنامه ریزی بوده. درزمینه قدرت هوشمند هم به رفع مشکلات موجود در حوزه دیپلماسی، یارگیری، سیاست گذاری کارآمدو مشارکت استراتژیک در حال مقابله با این تهدیدات است.